Een aantal jaren geleden mocht ik een huwelijk sluiten in de Broederpoort, één van de prachtige trouwlocaties binnen de gemeente Kampen. Het is een heel gedoe om boven te komen, maar als je er eenmaal bent dan heb je ook wat!
Voor het bruidspaar was het voor hen beiden het tweede huwelijk en de bruid had tijdens het voorgesprek al aangegeven dat haar ex ‘not amused’ was over het feit dat ze opnieuw ging trouwen. Ze zou er niet raar van opkijken als hij de ceremonie zou komen verstoren…
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ik had de breedste bode binnen het team geregeld, dus ik had alles onder controle.
Het was een prachtige dag! Strak blauwe lucht, oosten wind, alles wat je je als winter bruidspaar kunt wensen. Alle gasten waren binnen en de ceremonie kon beginnen. Ik had net iedereen welkom geheten toen ik door de dikke muur van de poort opeens buiten een enorm geschreeuw hoorde. Het zweet brak me aan alle kanten uit, maar de kunst is dan om relaxt te blijven en niks te laten merken. Ik begon al eens wat luider te praten als afleiding voor het geschreeuw van buiten. Ik werd hoe langer hoe enthousiaster in mijn verhaal en niemand had in de gaten wat er buiten gebeurde. Zelfs ik vergat het even, totdat de deur openging en er een hoogst verontwaardigde bode binnenkwam…
Wat was er nou gebeurd? Omdat het zo koud was, had hij bedacht om de deur beneden dicht te doen in de hoop dat dat wat zou schelen. Terwijl hij de deur dicht wilde doen, dacht hij iemand te horen roepen. Terwijl hij om het hoekje keek, klapte de deur van de poort achter hem dicht. En wat hem nog nooit was overkomen: hij had de sleutels boven laten liggen!
Al koukleumend buiten had hij door te schreeuwen de aandacht willen trekken, in de hoop dat iemand de geest kreeg om de deur beneden voor hem open te doen. Gelukkig zat er een bekende van hem in het gezelschap, die na een tijdje in de gaten had dat de bode nooit weer boven was gekomen. Gelukkig voor hem was die gast zo slim om naar beneden te lopen en de bode er weer in te laten.
Dit alles was net voor het tekenmoment van het bruidspaar, dus niemand heeft in de gaten gehad wat zich ondertussen had afgespeeld.
Na afloop kreeg ik natuurlijk de volle laag over me heen, maar gelukkig was mijn lach aanstekelijker dan de verontwaardiging van de bode, dus we hebben er samen nog een hele tijd heerlijk om zitten lachen ... :)
